Başlıksız...

Kalbim buruk yine daha doğrusu kalplerimiz buruk yine...üst üste geldi acı olaylar..kederli bir sessizliğe boğuldu ruhum..Mevlam Van'da ki tüm kardeşlerimizin yar ve yardımcısı olsun, değerli kayıpları için Rabbim onlara dayanma gücü versin, kalplerini ferahlatsın..Bu depremde bir yunus vardı ki beni göz yaşlarına boğdu...kurtarılırken gözleri hayata sımsıcak bakan küçük vanlı kardeşimiz..kendisine çıkartan ekipteki amcalarına ilk iş saati sormuştu, "Akşam 10" cevabını alınca da "Eyvah çok geç olmuş babama söylemeyin" demişti yunus..Umut olmuştu herkese çıkarılışı.. Çıkarıldıktan sonra hastaneye kaldırılırken iç kanamadan vefat etti..Dokuz çocuktan sekizinciydi ailesinin tek kaybıydı..  babası eğer internet kafeye gitmeseydi evde olsaydı belkide...demişti acıyla.. Demekki Mevlam o küçük kardeşimizi bizlerden daha çok sevmişti..Ve onu olduğu yerden daha hayırlı huzurlu ebedi bir mekana almak istemişti..Mevlam rahmet eylesin onunla birlikte 366 vanlı kardeşimize..